Wiersze:

“Światła sygnalizatora” Dorota Gellner

Idą dzieci, idą dzieci, a nad jezdnią sygnał świeci.

Mam czerwone wielkie oko, mam buzię jak mak,

gdy pokażę się nad jezdnią, wołam do was tak:

Uwaga! Czerwone światło!

Stój! O wypadek łatwo!

Idą dzieci, idą dzieci, a nad jezdnią sygnał świeci.

Mam zielone piękne oko, zielone jak liść.

Gdy się zazielenię w górze, to możecie iść.

Zielone światło, zielone!

Przechodźcie na drugą stronę.

A czy mrugacie też, kiedy pada deszcz?

Oczywiście! Co za pytanie!

Kto się zawsze zajmuje mruganiem,

ten nawet wtedy mruga, gdy na świecie deszcz i szaruga!

“Kolorowe znaki” Krzysztof Wiśniewski

Tatusiu, powiedz czemu na drogach

po obu stronach są ustawione

te dziwne znaki w różnych kolorach

żółte, niebieskie, białe, czerwone?

Widzisz , mój synku – słyszysz odpowiedź –

znaki dla ciebie tak zagadkowe

wszyscy kierowcy znają na pamięć,

bo to są właśnie ZNAKI DROGOWE.

Ich kształt i barwa oraz rysunek

namalowany na znaku tarczy

na wszystkich drogach całego świata

zawsze i wszędzie to samo znaczy.

Trójkąty żółte z brzegiem czerwonym

z rysunkiem czarnym jak pióra kawcze

mówią: „Uważaj na mój rysunek!”

bo są to ZNAKI OSTRZEGAWCZE.

A prostokąty oraz kwadraty,

te z tłem niebieskim, stojące z gracją

INFORMACYJNE są to ZNAKI,

bo zawsze służą informacją.

Wiesz już, dlaczego duzi i mali

znaki drogowe widują co dzień?

Żeby bezpiecznie z dróg korzystali:

każdy kierowca i każdy przechodzień.

Te duże koła z brzegiem czerwonym,

które z daleka widać od razu,

„Nie wolno!” – krzyczą głosem donośnym,

bo to są właśnie ZNAKI ZAKAZU.

Mniejsze zaś koła z niebieską twarzą

i białą strzałką jak ptasi pazur,

mówią stanowczo: „Jedź, jak ci każę!”

Dlatego są to ZNAKI NAKAZU.

“Wisła” Zbigniew Dmitroca

Z pięknej polskiej góry

Wypływa źródełko,

Które się zamienia

W polską rzekę wielką.

Ta rzeka to Wisła,

Płynie przez kraj cały,

Przez Kraków, Warszawę

I Toruń wspaniały.

Wiele innych polskich

Miast i wsi spotyka,

A na samym końcu

W polskim morzu znika.

“Moja rodzina” Bożena Forma

Moja rodzina

to ja, mama, tata.

Mam też siostrę Alę

i młodszego brata.

Siostra jest wysoka,

czarne włosy ma,

a braciszek mały

skończył latka dwa.

Wspólne zabawy,

wspólne spacery.

Zimą na narty,

latem rowery.

Czas wolny zawsze

razem spędzamy,

bardzo się mocno

wszyscy kochamy.

“Miasteczko” Joanna Papuzińska

Księżyc schyla się nad rzeczką:

– Śpij, miasteczko,

śpij, miasteczko.

Mrokiem się opatul

i zapachem kwiatów.

Śpijcie, domki nieduże,

bzy w ogrodach i róże,

niech śpią uliczki wąskie, i rynek, i ratusz,

i rodzina gawrona

na dzwonnicy, przy dzwonach.

Nikt was ze snu nie zbudzi,

nikt nie nastraszy ludzi,

nic złego się nie zdarzy,

bo stoję tu na straży.

Śpij sobie, śpij, miasteczko.

Do rana niedaleczko.

“Katechizm polskiego dziecka” Władysław Bełza

— Kto ty jesteś?

— Polak mały.

— Jaki znak twój?

— Orzeł biały.

— Gdzie ty mieszkasz?

— Między swemi.

— W jakim kraju?

— W polskiej ziemi.

— Czem ta ziemia?

— Mą Ojczyzną.

— Czem zdobyta?

— Krwią i blizną.

— Czy ją kochasz?

— Kocham szczerze.

— A w co wierzysz?

— W Polskę wierzę.

“Parasol” Maria Konopnicka

Wuj parasol sobie sprawił.

Ledwo w kącie go postawił,

Zaraz Julka, mały Janek

Cap! za niego. Smyk! na ganek.

Z ganku w ogród i przez pola

Het, używać parasola!

– Deszcz, deszcz idzie! Deszcz, deszcz

leci!

Więc do domu wracać, dzieci!

– Co nam wracać za niewola!

Czy nie mamy parasola?

Wtem się zerwie wicher srogi.

Dzieci w krzyk i dalej w nogi…

Szumią trawy, gną się drzewa,

To już nie deszcz, to ulewa.

A najgorsza teraz dola

Nieszczęsnego parasola.

W górę gną się jego żebra,

Deszcz nań chlusta jakby z cebra,

Pękł materiał… Aż pod chmury

Wzniósł parasol pęd wichury.

Nie wiem, jak to się skończyło,

Lecz podobno niezbyt miło.

“Deszczyk” Natalia Usenko

Gapię się na deszcz za oknem:

mokre domy, drzewa mokre,

mokre psy i mokre koty,

w niebie mokre samoloty,

jeżdżą mokre samochody.

Skąd się wzięło tyle wody?

Stoję, dziwię się okropnie.

A na świecie wszystko moknie.

“Dyzio marzyciel” Julian Tuwim

Położył się Dyzio na łące,

Przygląda się niebu błękitnemu

I marzy:

„Jaka szkoda, że te obłoczki płynące

Nie są z waniliowego kremu…

A te różowe –

Że to nie lody malinowe…

A te złociste, pierzaste –

Że to nie stosy ciastek…

I szkoda, że całe niebo

Nie jest z tortu czekoladowego…

Jaki piękny byłby wtedy świat!

Leżałbym sobie, jak leżę,

Na tej murawie świeżej,

Wyciągnąłbym tylko rękę

I jadł… i jadł… i jadł…”.

“Klaun” Tomasz Plebański

Niektórzy mówią, że nie jest ważny.

Lecz cyrk bez niego jest zbyt poważny!

A on gdy wyjdzie, w za dużych spodniach,

Zaraz się śmieje cała widownia.

W ogromnych butach, z nosem czerwonym.

I śmiech dochodzi już z każdej strony.

Czasem coś spsoci, lub skecz wystawi

I już publiczność cała się bawi.

Bo on naprawdę kocha wygłupy.

Klaun. Najweselszy z cyrkowej trupy.

Piosenki:

“Samochody” Renata Szczypior

1. Po ulicy, w obie strony

jadą szybko samochody,

głośno trąbią i skręcają,

bo zielone światło mają.

Ref. Wolniej, proszę! Hola! Hola!

Właśnie idę do przedszkola!

2. Roześmiane autobusy

wszystkim robić chcą psikusy,

burczą, warczą i mrugają,

na wycieczkę zapraszają.

Ref. Wolniej, proszę…

“Mazurek Dąbrowskiego” Józef Wybicki

1. Jeszcze Polska nie zginęła,

kiedy my żyjemy.

Co nam obca przemoc wzięła,

szablą odbierzemy.

Ref. Marsz, marsz, Dąbrowski,

z ziemi włoskiej do Polski.

Za twoim przewodem

złączym się z narodem.

2. Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,

będziem Polakami.

Dał nam przykład Bonaparte,

jak zwyciężać mamy.

Ref. Marsz, marsz, Dąbrowski…

3. Jak Czarniecki do Poznania

po szwedzkim zaborze,

dla ojczyzny ratowania

wrócim się przez morze.

Ref. Marsz, marsz, Dąbrowski…

4. Już tam ojciec do swej Basi

mówi zapłakany –

Słuchaj jeno, pono nasi

biją w tarabany.

Ref. Marsz, marsz, Dąbrowski…

“Piosenka Kreta Cezarego” Ewa Jakubowska

1. Tu pod ziemią mam mieszkanie,

a na górze kopczyk zrobię.

Kto zamieszka razem ze mną?

Czasem z żalem myślę sobie.

Ref. Jestem smutny Kret Cezary.

Czyś nie widział dla mnie pary?

Bo marzeniem Cezarego

jest, by kogoś mieć bliskiego.

2. Labiryntem korytarzy,

powędruję, hen, daleko,

gdzie się promyk słońca żarzy,

czy nie spotkam się z kolegą?

Ref. Jestem smutny…

3. Pójdę zaraz w świat przed siebie,

kto mi dobrą drogę wskaże?

Idę wcale się nie grzebiąc,

szukać przyjaciela z marzeń.

Ref. Jestem smutny…